नेपालजस्ता विकासोन्मुख देशमा जनताको जीवनस्तर सुधार...

आम्दानी–खर्च असन्तुलनको वर्तमान अवस्था

नेपालमा अधिकांश मध्यम र निम्न आय वर्गका नागरिकहरूले आफ्ना दैनिक आवश्यकतालाई धान्न कठिनाइ महसुस गरिरहेका छन्। महँगी बढ्दै जाँदा तलब वा आम्दानी स्थिर रहनुले खर्च व्यवस्थापन गर्न गाह्रो हुन्छ। यसले गर्दा नागरिकहरू ऋणमा निर्भर, बचतविहीन, र आर्थिक असुरक्षाको अवस्थामा पुग्न थालेका छन्।

आम्दानी–खर्च असन्तुलनका प्रमुख कारणहरू

क. न्यून आय स्तर

नेपालमा धेरै मानिस कृषि, असङ्गठित क्षेत्र, साना व्यवसाय वा वैदेशिक रोजगारमा संलग्न छन्, जहाँ न्यून तलब वा अनियमित आम्दानी हुन्छ। स्थायी र भरपर्दो आय नभएपछि खर्चमा नियन्त्रण राख्न गाह्रो हुन्छ।

ख. बढ्दो महँगी

खाद्यान्न, इन्धन, यातायात, शिक्षा, स्वास्थ्यजस्ता आधारभूत सेवाको मूल्य निरन्तर बढिरहेको छ। तर आम्दानी त्यसअनुसार नबढेपछि खर्चको भार आम्दानीभन्दा अगाडि जान्छ।

ग. ऋणको संस्कृति

सरल पहुँचमा उपलब्ध माइक्रो फाइनान्स, सानो कर्जा, वा ऋण कार्डको प्रयोगले आम्दानी नभएको अवस्थामा पनि खर्च बढाउन प्रोत्साहन गरेको छ। तर भुक्तानी गर्न नसक्दा झनै आर्थिक दबाब पर्न सक्छ।

घ. सामाजिक दबाब र जीवनशैली

विवाह, चाडपर्व, मोबाइल, बाइक, ब्रान्डेड कपडाजस्ता चिजमा खर्च गर्ने प्रवृत्ति सामाजिक मान्यता र जीवनशैलीप्रतिको झुकावको कारणले बढेको छ। तर यस्तो खर्च आवश्यक नभए पनि गरिन्छ।

ङ. वित्तीय साक्षरताको कमी

धेरै मानिसले आर्थिक योजना, बजेट बनाउने, वा बचत गर्ने सीप सिकेका हुँदैनन्। जसका कारण आम्दानी उपयोग र खर्चमा सन्तुलन कायम गर्न सक्दैनन्।

आम्दानी–खर्च असन्तुलनका असरहरू

क. व्यक्तिगत वित्तीय संकट

नियमित ऋण तिर्न नसक्नु, आपत्कालीन अवस्थामा खर्च गर्न नसक्नु, र आवश्यक सेवाबाट वञ्चित हुनुजस्ता समस्या देखिन्छन्।

ख. मानसिक तनाव

आर्थिक असन्तुलनले मानिसको मानसिक स्वास्थ्यमा प्रत्यक्ष प्रभाव पार्छ। चिन्ता, डिप्रेशन, पारिवारिक कलहजस्ता समस्या बढ्न सक्छन्।

ग. समग्र अर्थतन्त्रमा असर

जब ठूलो संख्यामा नागरिक ऋणमा डुब्छन् र खर्चमाथि नियन्त्रण रहँदैन, तब राष्ट्रिय बचत दर घट्छ, मुद्रा स्फीति बढ्छ र आर्थिक विकासमा अवरोध पुग्छ।

समाधानका उपायहरू

क. वित्तीय साक्षरता अभिवृद्धि

स्कूल तहदेखि नै वित्तीय शिक्षा अनिवार्य गरिनु आवश्यक छ। आम नागरिकलाई बजेट बनाउने, खर्च योजनाबद्ध गर्ने, ऋण व्यवस्थापन गर्ने, र बचतको महत्व बुझाउने कार्यक्रमहरू सञ्चालन गर्नुपर्छ।

ख. आम्दानीका वैकल्पिक स्रोतको खोजी

सरकार र निजी क्षेत्रले नागरिकलाई आत्मनिर्भर बनाउने कार्यक्रम ल्याउनुपर्छ—जस्तै: सिपमूलक तालिम, साना उद्यम विकास, कृषि उद्यम, अनलाइन व्यापार, फ्रील्यान्सिङ आदिको प्रवर्द्धन।

ग. व्यावहारिक बजेट प्रणाली

व्यक्तिगत वा पारिवारिक स्तरमा महिनावारी बजेट बनाउने, प्राथमिकता तोक्ने र अनावश्यक खर्च कटौती गर्ने अभ्यास बढाइनुपर्छ।

घ. सामाजिक–सांस्कृतिक सुधार

अनावश्यक सामाजिक परम्परा, देखावटी खर्च, चाडपर्वमा अत्यधिक खर्च गर्ने संस्कृतिमा सजगता र सचेतना आवश्यक छ।

ङ. सरकारी नीति

सरकारले न्यून आय भएका वर्गका लागि सबसिडी, न्यूनतम तलब वृद्धि, कर छुट, र सस्तो मूल्यमा सेवा प्रदान गर्ने योजनाहरू कार्यान्वयन गर्नुपर्छ।

राज्य, समाज र व्यक्ति तीनै तहको भूमिका

व्यक्ति तहमा:

• खर्चभन्दा कम खर्च गर्ने बानी।
• बचतमा प्राथमिकता।
• व्यावसायिक सोचको विकास।

समाज तहमा:

• अनावश्यक सामाजिक खर्च न्यूनीकरण।
• वित्तीय अनुशासनमा जोड दिने।
• सहकारी प्रणालीलाई पारदर्शी र जवाफदेही बनाउने।

राज्य तहमा:

• रोजगारी सिर्जना गर्ने वातावरण निर्माण।
• मुद्रास्फीति नियन्त्रण।
• आय–व्यय शिक्षा कार्यक्रम सञ्चालन।

जनताको आम्दानी र खर्चबीचको असन्तुलन अहिले नेपालमा गम्भीर आर्थिक र सामाजिक समस्याको रूपमा देखा परेको छ। यसले न केवल व्यक्तिको व्यक्तिगत जीवनमा असर पार्दछ, तर दीर्घकालमा मुलुकको समग्र आर्थिक वृद्धिलाई पनि प्रभावित पार्न सक्छ। यस असन्तुलनलाई सम्बोधन गर्न आवश्यक छ बहुआयामिक उपायहरू—व्यक्तिगत सतर्कता, सामाजिक सुधार र सरकारको दूरदर्शी नीतिगत हस्तक्षेप। यदि सबै पक्षले मिलेर आर्थिक अनुशासनको अभ्यास गरेमा मात्र समृद्ध र दिगो भविष्य सम्भव हुनेछ।